Cocon

Nog fladdert mijn verwarde geest
over het korte, dat is geweest

Nog verwondert mijn stille ziel
zich over het moment, dat alles viel

Nog stuwt een zachte kracht in mij
het leven, mijn eigen grens voorbij

Nog dwaalt mijn zijn gewillig af
verliest de schuld, maar ook de straf

Nog zie ik je omgeven door een nevelstorm
herzie mijn ogen, ontwaar je vorm

Nog stamel ik een laatste woord
verlies de strijd, maar trek ook voort